Ontketen de ketenzorg
Visser en Vahedi Nikbaht zijn beiden werkzaam bij hetKenniscentrum Zorginnovatie van de HR. In hun essay gaan zij in opde vraag welke aanpassingen nodig zijn in de palliatieve ketenzorg.Het essay is bekroond met de essayprijs Innovatie in de Ketenzorgdie eenmalig uitgeschreven wordt door het Tijdschrift voorGezondheidswetenschappen (TSG) en de Interacademiale WerkgroepZorginnovatie.
In de palliatieve zorg komen verschillende transities voor, diecliënten in hoog tempo meemaken. Hier zijn afstemming, samenwerkingen regievoering belangrijke schakelmomenten in de ketenzorg. Helaaszien we maar al te vaak dat deze zorg op het moment van schakelenvastloopt door verschillen in cultuur en gedachtegoed, gebrekkigeoverdracht en niet optimale financieringsstructuren.
Werp de eigen ketens af
Het antwoord op de vraag hoe zorg in ketenverband in depalliatieve zorg tot stand moet komen begint dus, tegenstrijdiggenoeg, met het ontketenen. Interventies van verschillende aard,aangepast aan de randvoorwaarden in de regio, kunnen een leerprocesop gang brengen. Hierdoor groeit de behoefte om elkaar te spreken,te leren kennen en van te leren.
Door samen te werken aan verbetertrajecten, gaan vastgelopenschakels weer functioneren. Pas dan zullen de betrokkenzorgverleners gaan beseffen dat ze geen ketenzorg kunnen geven vooreen hoogwaardige palliatieve zorg, zolang ze hun eigen ketens nietafwerpen. Het artikel van Vahedi Nikbaht en Visser is in april telezen in het Tijdschrift voor Gezondheidswetenschappen.
