In Engeland leveren internationale studenten jaarlijks 37 miljard pond op
Splendid isolation
De discussie over internationale studenten spitst zich snel toe op de problemen, nadelen en kosten. Zo vrezen beleidsmakers de gevolgen voor de draagkracht van het onderwijssysteem, de verjaging van vaderlandse studenten en de verwachtingen die aan de internationale studenten worden gesteld. In de politiek draait het vaak om een tekort aan huisvesting, een overschot aan Engelstaligheid in de opleidingen en een angst voor meeverhuizende gezinsleden met het oog op de migratiesentimenten.
In het Verenigd Koninkrijk ligt de inkomende migratie onder een enorm vergrootglas sinds de brexit – zozeer dat deportatie naar Rwanda als oplossing wordt gezien. Onderwijl is in talloze sectoren een tekort aan arbeidskrachten ontstaan zoals in de toerisme en techniek. Meer internationaal georiënteerde instellingen beogen dan ook met man en macht de Britse politiek te bewegen om het buitenland niet enkel buiten de deur te houden; al was het maar om de binnenlandse burelen te laten blijven draaien.
Miljarden meerwaarde internationale studenten
Drie koepelorganisaties in het hoger onderwijs hebben daaromtrent het onderzoeksbureau London Economics opdracht gegeven om de kosten en de baten van buitenlandse studenten te bestuderen. Dit bureau berekende de totale baten van het cohort internationale studenten uit 2021-22 op 41,9 miljard pond. Na aftrek van de kosten voor dezelfde groep à 4,4 miljard resteert een netto bonus van 37,4 miljard pond, zo’n 43,3 miljard euro. In 2015-6 was dit bedrag nog slechts 23,6 miljard pond. Voor elke pond die internationale studenten kosten, leveren zij dus 9,4 pond op.
De meerwaarde van internationale studenten kent meerdere factoren. Zo betalen zij collegegeld en woonkosten, terwijl het bezoek van familie ook geld in het laatje legt; kosten voor het milieu zijn niet meegerekend. Ook dragen zij direct bij aan de economie via de consumptie, kunnen zij diensten leveren als zij na de studie besluiten te blijven, vergroten zij de diversiteit qua cultuur, leef- of leeromgeving, en versterken zij onderzoek en onderwijs. De laatste sector is in het bijzonder gebaat bij deze internationale instroom, aangezien onderwijs aan binnenlandse studenten in het Verenigd Koninkrijk al jaren verlieslijdend is – ook omdat het collegegeld voor deze groep is bevroren.
In totaal herbergen de Britten 680,000 internationale studenten; 24 procent van het hoger onderwijs. Sinds 2018-19 is hun aantal met 40 procent gegroeid, terwijl hun meerwaarde met 33 procent steeg. Door de brexit is het aandeel studenten uit de EU met 52 procent gedaald, waar dat buiten de EU is toegenomen met 68 procent. De verhouding internationale studenten is nu 8% EU en 92% niet-EU. In Nederland slaat de verhouding juist naar de andere kant uit.
Alle regio’s hebben baat bij internationale studenten
Hoewel Londen het meest profiteert van de instroom met vier op de tien internationale studenten en een voordeel van 131 miljoen pond door het huidige cohort, hebben alle regio’s buiten de hoofdstad ook baat bij de situatie. Sinds de brexit kennen ook Schotland en Noord-Ierland bijvoorbeeld een erg toenemende instroom. Zo leveren in Glasgow alle cohorten internationale studenten tezamen een bijdrage van 292 miljoen pond aan de economie; de top tien gemeenten van het VK innen samen 2,6 miljard pond.
De nieuwsbrief is exclusief toegankelijk voor medewerkers van onze partners.
Van de 381,000 eerstejaars instromers in 2021-22 leven ongeveer 100,000 in Londen, 210,000 in de rest van Engeland, 44,000 in Schotland, 15,000 in Wales en 12,000 in Noord-Ierland. Naast Londen profiteren vooral andere grote steden met hoger-onderwijsinstellingen van internationale studenten. Niettemin vloeien de voordelen van de instroom volgens de onderzoekers door naar de rest van het land: “Elk deel van het VK heeft baat bij de aanwezigheid van internationale studenten en elk deel zou lijden onder de vermindering van hun aantal.” Deze boodschap is aan de beleidsmakers gericht.
Britse beleidskeuzes
De onderzoekers wijzen daaromtrent fijntjes op de onbestendigheid van het Britse onderwijsbeleid. Het rapport hekelt het gebrek aan ‘zekerheid, richting en centrale regie’ omtrent internationalisering bij beleidsmakers, die zich eerder inlaten met ‘schadelijke geruchten, lekken en lekbeschuldigingen’ door overheidsafdelingen. Tussen 2010 en 2016 stagneerde de instroom door het blokkerende beleid van Binnenlandse Zaken. Sinds 2019 is er juist sprake van sterke groei, niet gestuit door de coronacrisis en het vertrek uit de EU. Door de brexit is het aandeel Europese instromers wel gedaald van een kwart tot een twaalfde.
Bij de internationale studenten van nu is een verschuiving te zien van China en Oost-Azië naar India en Nigeria. Immigranten uit deze landen hebben wel meer problemen met het verkrijgen van werkrechten. Zoals de onderzoekers zeggen, “diversifiëren internationale studenten onze onderwijsinstellingen, subsidiëren zij Brits onderzoek en steunen zij Britse bedrijven; daarna gaan zij ofwel naar huis met warme Britse sentimenten of blijven zij aan de Britse economie bijdragen: het is een sterk succes.”
Tegengeluid The Times
Volgens Brits dagblad The Times leidt de buitenlandse instroom echter tot verdrijving van binnenlandse studenten. Internationale studenten betalen vaak het instellingsgeld van 40,000 pond per jaar, hetgeen de universiteiten goed kunnen gebruiken op hun begroting. Volgens de diversiteitsafspraken moeten zij namelijk meer achterstandsstudenten toelaten, die ook meer kosten met zich meebrengen. Studenten uit Groot-Brittannië betalen echter maximaal 9,250 pond. De situatie kan ten koste gaan van de Britse middenklasse, die tussen wal en schip valt.
Het Britse ministerie van onderwijs zegt dat drie kwart van studenten uit het binnenland komt en dat dit aandeel toeneemt. Hierbij dient wel het effect van de coronacrisis te verdisconteren. In Schotland is het aantal plaatsen voor binnenlandse studenten vastgesteld via financiering, waardoor internationale instroom de vaderlandse vraag niet zou moeten kunnen wegdringen. Het is dus de vraag of buitenlandse studenten bovenop of in plaats van binnenlandse komen.
