Kamervragen over ‘verstoorde arbeidsrelatie’ als ontslaggrond in onderwijs
Als een arbeidsconflict tussen werkgever en werknemer leidt tot een ‘verstoorde arbeidsverhouding’, staat de rechter vaak ontslag van de werknemer toe. Daarbij wordt echter niet meegewogen wie schuld heeft aan die verstoring. Daarmee biedt het organisaties een makkelijk instrument om hen onwelgevallige medewerkers kwijt te raken, schreven Iris Breetvelt en Suzanne Täuber in juni van dit jaar op ScienceGuide.
De onderzoekers schreven het stuk naar aanleiding van de zaak van Suzanne Täuber. Die werd na een rechtsgang ontslagen door de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) wegens een verstoorde arbeidsrelatie. Täuber ontkende die verstoorde relatie niet, maar betoogde vooral dat ze was beknot in haar academische vrijheid door haar sociale onveilige werkomgeving bij de RUG.
“Het creëren van sociale onveiligheid op de werkvloer is een probaat instrument om van een kritische en onwelgevallige werknemer af te komen”, aldus Breetvelt en Täuber.
Verstoorde arbeidsrelatie in onderwijs
Voor Kamerleden Lisa Westerveld en Senna Maatoug (beiden GroenLinks) is dat artikel aanleiding om demissionair ministers Dijkgraaf (OCW) en Van Gennip (SZW) te vragen hoe vaak in de afgelopen vijf jaar werknemers werden ontslagen op de zogeheten ‘g-grond’. Ze vragen de demissionair ministers in het bijzonder hoe vaak dit voorkwam in het onderwijs.
De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.
Daarnaast willen de Kamerleden weten of de rechter werkelijk niet meeweegt wie de aanstichter van de verstoring in de arbeidsrelatie is. “Betekent dat dat er dus sprake kan zijn van een redelijke grond voor ontslag als de werkgever zich onredelijk heeft gedragen jegens werknemer?”, leggen ze de vinger op de zere plek.
Gebruik vaststellingsovereenkomst
Dijkgraaf en Van Gennip worden ook gevraagd of het klopt dat er in zulke gevallen vaak wordt gebruikgemaakt van een vaststellingsovereenkomst. Daarnaast worden ze verzocht om een overzicht van relevantie jurisprudentie te geven en onderzoek te laten uitvoeren als het aan dergelijke informatie ontbreekt.
