Noorda: “Ihr Holländer seid so verdammt praktisch”

Nieuws | de redactie

1 juni 2010 | Zoals Klaus Landfried de gang van zaken beschrijft, dat is zo herkenbaar. Ik kom door omstandigheden veel in Duitsland. Bij de FU in Berlijn en bij de Akkreditierungsrat,waar ik lid van ben. En als je dan een opmerking maakt bij een van hun HO-discussies dan hoor je vaak als antwoord: “Aber ihr Holländer seid so verdammt praktisch.”

Iedereen doodmoe  

Wat je merkt in het hoger onderwijs en het beleid in Duitsland,is dat zij meesters zijn in van elk punt eenGrundlagensache te maken of buitengewoon te detailleren.Ben ik bij de Akkreditierungsrat dan denk ik tijdens de bijeenkomstweleens ‘het lijkt wel of ze de technische details van elkevliegtuigmotor willen vastleggen’. Ik sprak vorig jaar een vriendinvan me, een hoogleraar in de geesteswetenschappen, en zij verteldedat ze aan haar universiteit nu al 9 jaar bezig zijn met deinvoering van Bama.

Dat gaat dan als volgt. Eerst neemt men een paar jaar om devraag van de invoering heel principieel te doordenken, daarna eenpaar jaar om het hoe buitengewoon grondig te detailleren en daarnabegint men met invoeren. Kijk, dan valt er niets meer in te voeren,zo werkt het in het leven niet. Iedereen is dan doodmoe van deinterne discussies.

De Duitse denklijn en aanpak heeft toch iets van ‘ik wil eerstde vakantiefoto’s gezien hebben, voordat ik op reis ga.’ Dat hebbenwe in ons land destijds veel praktischer gedaan. Ik zat alsUvA-bestuurder in de club die dat met de minister, Loek Hermans,besprak. We kregen de ruimte van hem en gingen aan de slag.

In anderhalf jaar is het toen praktisch met elkaar geregeld endaarna zijn we het gaan doen. Landfried laat zien dat wat wij vanzelfsprekend vinden,helemaal niet zo vanzelfsprekend is.

Zoek de juiste minister

Dat is meteen een les voor het vervolg op de commissie Veerman.De politiek kan in het volgende Lauswold, bij de komende formatietijd winnen. Het opnemen van ‘Veerman’ in het regeerakkoord kun jehelder en bondig opschrijven. Ik zeg daar tegen politici wel eentweede punt bij: kijk bij de selectie van de HO-bewindspersoon naarwat dan de agenda is.

Belangrijk is dat je iemand benoemt die weet wat je aan wie kuntoverlaten en in welk tempo je de aanpak kunt realiseren. Het moetniet iemand zijn die allereerst eer wil leggen in het bedenken vaneen eigen agenda. Voor je het weet begint zo’n minister ofstaatssecretaris van voren af aan.

Hermans deed dat heel praktisch met Bama. Bormans wijst in zijninterview op die dialoog die nodig is, op In’t Veld en de regie diehij nam. Regie klinkt altijd een beetje generaalachtig, maar goed.Waar we in elk geval niet naartoe moeten is dat er straks 47nevenadviezen gevraagd worden aan allerlei organen die we in ditland hebben.

In het recente debat met kandidaat-Kamerleden dreigde ook al,dat men ging shoppen in het advies van Veerman. Natuurlijk hebbenwij veel te maken met VO en MBO, we doen ook erg veel met hensamen. Maar ‘Veerman’ gaan verbreden tot een gezelschapsspel metallerlei andere partijen is een manier om ervoor te zorgen dat hetniet gebeurt. ‘First things first’ zou ik zeggen.

Spiegel uit Duitsland

Landfried houdt ons wat dat aangaat een spiegel voor: maakgebruik van je competenties. Nederland blijkt steeds weer  Instaat ogenschijnlijk ingrijpende veranderingen met opgewekt gemoeden praktische gezindheid te realiseren.

Kissebissende politici vergeten dat bijna. Na de invoering vanBama hadden we eigenlijk eens een hele tijd op onze handen moetenzitten, in plaatsvan allerlei dossiers te gaan afhandelen ofagenderen die er niet zo toe deden. We zaten in een vlucht naarallerlei detailkwesties, zoals bij de Duitsers. Laten we tussen2010 en 2020 daarom nu concreet en opgewekt uitvoeren wat we alsvolgende stap na Bama met Veerman samen afspreken. Dan zegtLandfrieds opvolger van nu, Margret Wintermantel over 10 jaar weer:”Ihr seid so verdammt praktisch.”