Hoe maken we onderwijs eigentijds?
Op de bijeenkomst van Studelta en de Denkfiguren in Amsterdam-Noord discussiëren jonge docenten over hoe je het onderwijs van de toekomst vorm kunt geven.
De Denkfiguren willen op die manier de denkkracht van zoveel mogelijk mensen in het onderwijs benutten om na te denken over onderwijsvernieuwingen. En docenten willen graag van elkaar leren. Dat bleek ook wel uit het feit, dat deze bijeenkomst niet voldoende capaciteit had om alle geïnteresseerden deel te laten nemen aan deze middag.
Nieuwe paden inslaan
De inleiding werd gegeven door Aart Bontekoning, hij werk als organisatie-psycholoog, hij vertelde over de generatieverschillen en hoe je om moet gaan met gedemotiveerde collega’s. Ga je als enthousiaste docent in dat zelfde patroon zitten, om maar niet buiten de groep te vallen of probeer je daar tegen te verzetten, om zelf nieuwe paden in te slaan? Zijn advies: “Ga er niet in mee, want het demotiveert je enorm”.
Toch bleek ook wel van reacties uit de zaal dat het niet allemaal terug te voeren is op een generatieconflict. Ook jonge collega’s kunnen gedemotiveerd zijn in het onderwijs. “Als jonge docent maatschappijleer kom ik ook onder generatiegenoten een klaagcultuur tegen in het onderwijs, daar moeten we echt vanaf”.
Volgens Bontekoning blijkt uit onderzoek dat de generatie die in de avond van hun loopbaan verkeren, juist gevoed wil worden door jonge mensen omdat zij vaak ook nog enthousiast zijn om het onderwijs te vernieuwen.
Het werkt als een olievlek
Vervolgens konden in deelsessies docenten ervaringen uitwisselen. Joosje Hoop is als docent maatschappijleer werkzaam op het Montessori college in Amsterdam. Zij is aangesteld als e-coach en moet als pionier op haar school nieuwe ICT-projecten starten . “Je krijgt een opdracht van de schoolleiding om ICT-voorzieningen te integreren in het onderwijs, maar hoe krijg je daar je collega’s enthousiast voor?”
Een biologiedocent adviseert haar: “Je moet allereerst je eigen leerlingen meekrijgen, die pikken dit soort vernieuwingen veel sneller op, omdat die generatie zich midden in de digitaliseringsgolf begeeft. Het is misschien een kwestie van de lange adem, maar je zal zien dat die leerlingen ook bij andere docenten gaan vragen of ze gebruik kunnen maken van die digitale voorzieningen. Het werkt als een olievlek.”
Een andere docent vult aan. “Je bent toch allemaal het onderwijs ingegaan om goed onderwijs te geven, als docenten zien dat jouw nieuwe methode werkt dan nemen ze dat echt wel over”.
Het onderwijsjargon
Eke Rebergen één van de medeoprichters van de Denkfiguren. Vindt het ook belangrijk om te letten op het jargon in het onderwijs. “Als er gezegd wordt we willen ‘ICT- oplossingen’ in het onderwijs. Wat betekent dat dan en hoe geef je dat vorm in de dagelijkse lespraktijk? Daarom zijn deze bijeenkomsten enorm leerzaam, om daar concreet met andere docenten over na te denken”.
Dit speelt bijvoorbeeld ook bij het begrip ‘excellentie’ legt Rebergen uit. “Vaak als we dit onderwerp aansnijden bij onderwijsbijeenkomsten dan schieten alle leraren in een kramp. Ze krijgen het gevoel dat ze niet gewaardeerd worden. Daarnaast zijn ze ook bang dat excellentie de toegankelijkheid van het onderwijs in de weg staat. Excellentie hoeft helemaal niet exclusief betrekking te hebben op de hoogvliegers in het onderwijs. Het is in onze ogen heel eenvoudig: je moet als docent je werk bewust uitvoeren en er over nadenken hoe je het onderwijs vorm geeft”.
