Mannen behouden voor de Pabo
In september 2010 startte vanuit het lectoraat Seksediversiteit in het onderwijs van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) het project ‘Help de mannelijke leraar het primair onderwijs in’, ook wel bekend als ‘Meer Mans’. Nu, tweeënhalf jaar later, eindigt het project en wordt de voorlopige balans opgemaakt. Worden mannelijke pabostudenten beter en op een voor hen meer passende wijze voorbereid op het beroep van leraar in het basisonderwijs? En neemt de relatief hoge uitval onder deze groep studenten daarmee ook af? Zeker is dat de HAN ook in de komende jaren volop aandacht aan dit thema blijft besteden.
Doelstelling
De naam ‘Meer Mans’ geeft de essentie van het project aan: het gaat om zowel de kwantiteit als kwaliteit van mannelijke pabostudenten. Relatief schrijven zich jaarlijks maar weinig jongens in voor de lerarenopleiding primair onderwijs (pabo) en van deze groep haalt gemiddeld minder dan de helft de eindstreep.
Naast zorgen over dit geringe aantal zijn er bij de pabo en in het basisonderwijs ook zorgen over de kwaliteit van de startende mannelijke leraren. Dat waren redenen om het Meer Mans-project te starten en te bewerkstelligen dat er meer mannelijke studenten met een diploma de pabo verlaten én dat deze studenten goed opgeleid worden. In het kort dus: het opleiden van meer goede mannelijke leraren.
Masculien curriculum
Om dit te bereiken is het lesprogramma (curriculum) van de pabo onderzocht op de aanname dat onderdelen van het programma te weinig aansluiten bij de beroepsmotivatie en opleidingsverwachtingen van mannelijke studenten. Op basis van de resultaten zijn aanpassingen gedaan in het programma, waarna is onderzocht of dat tot de beoogde effecten heeft geleid: betere resultaten en meer tevreden mannelijke studenten.
Gerda Geerdink, associate lector Seksediversiteit in het onderwijs op de HAN geeft als voorbeeld: “Jongens hebben meer baat bij een dwingende aanpak, zo moet er voor iedere les die ze geven op hun stage een lesvoorbereiding op schrift worden gemaakt. Waar dit voor vrouwelijke studenten een vanzelfsprekendheid is, is dat voor mannen vaak allerminst het geval. Zij hebben duidelijk meer behoefte in het hoe en waarom, en in het ‘eisen daarvan’ voordat zij ook tot actie overgaan.”
